Tārīkh-i RashīdīBRILL, 2019 M05 13 - 1070 pages In the history of Islam, royal courts and other centers of wordly power played a major role in the survival and development of the sciences and the arts. And many rulers and high ranking officials themselves, too, often engaged in one or several of these. By way of example one may, for the Persianate world, mention Sultan Bayqārā (d. 911/1506), the Timurid ruler of Herat, and Ẓahīr al-Dīn Bābur (d. 937/1530), founder of the Mughal empire in India. Another example is the author of the present work, Mīrzā Muḥammad Ḥaydar Dūghlāt (d. 957/1551). Coming from a family of Chagatai generals and high administrators, he served a whole series of rulers in various parts of east Asia, mostly as a general and lastly as the ruler of Kashmir. Though wider in scope, the Tārīkh-i Rashīdī is above all a unique source of information on Chagatai history, full of personal reflexions on religion, culture, and the arts. |
Common terms and phrases
آب آمد آمده آنجا آنچه آنکه آنها ابابکر احوال است که اگر الله اما امیر اند او ای ایشان با باشد باید بسیار بعد بنده بود که بودند بوده به این بی بیت پادشاه پس پسر پیش تا تاریخ تمام تو جای جهت چنان چنانکه چند چون حال حدود حضرت حیدر خان خان به خواجه خواهد خود داد داده دارد داشت داشته دست دو دیگر ذکر راه رسید رفت روز روی زمان ساخته سال سر سلطان سلطان محمود شاه شاهی شد شدند شده است شرح شهر شیخ صورت طرف علی فرمود قرار کار کاشغر کرد کردند کرده کس کند که به گرفت گرفته گفت گفته لشکر ما متوجه محمد مذکور مردم مغول مغولستان ملازمت من مورد مولانا می می شود میان میر میرزا نام نب نت نظر نگ نمود نموده نمی نه نیز نیست واقع ولایت وی ها های هر هم همان همه هیچ یا یک یکی